فراوانی ایزوله های انترواگریگیتیو اشریشیاکلی در بیماران مبتلا به اسهال مراجعه کننده به بیمارستان های تهران

سابقه و هدف: انترو اگریگیتیو اشریشیاکلی (eaec)  بعد از انتروتوکسیژنیک اشریشیا کولی (etec) به عنوان دومین عامل اسهال مسافرتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. با توجه به اهمیت تشخیص اسهال مزمن به خصوص در کودکان و نامناسب بودن روش های سنتی در تشخیص eaec و اطلاعات ناکافی از شیوع اسهال به واسطه ی eaec ، استفاده از روش های مولکولی می تواند بسیار مفید باشد. در این مطالعه قصد بر این است تا با استفاده از روش pcr،  فراوانی پاتوتایپ­های eaec در میان باکتری­های اشریشیاکلی ای که از نمونه­های بیماران مبتلا به اسهال مراجعه کننده به چند بیمارستان در تهران جدا شده­ اند، بررسی گردد. روش بررسی: در این مطالعه ی موردی-شاهدی،  165 نمونه­ ی اسهالی و 165 نمونه­ ی غیر اسهالی از بیماران مراجعه­ کننده به بیمارستان­های منتخب تهران با استفاده از روش­های کشت جهت جداسازی اشریشیاکلی بررسی شدند. سپس با استفاده از روش جوشاندن dna ایزوله­ های اشریشیاکلی استخراج شد. تمامی ایزوله­ ها از نظر وجود ژن uida و سپس از نظر وجود ژن aggr جهت شناسایی eaec با روش pcr بررسی شدند. نتایج با استفاده از  آزمون های آماری  کای دو و  فیشر  مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ ها: از میان 165 نمونه­ ی اسهالی و 165 نمونه­ی غیر­اسهالی بر اساس نتایج آزمایشات کشت ، به ترتیب  154  و 146  ایزوله­ ی اشریشیاکلی شناسایی شد. طبق نتایج pcr برای ژن uida جهت تایید مولکولی ایزوله­ های اشریشیاکلی ،  140   ایزوله  از نمونه­ های اسهالی و 136  ایزوله­ ی از نمونه­ های غیر اسهالی دارای این ژن بودند و ایزوله ­های فاقد این ژن از مطالعه خارج شدند. ژن aggr در 6 ایزوله (28/4 درصد) از نمونه­ های اسهالی شناسایی شد و در نمونه های غیراسهالی یافت نشد. نتیجه­ گیری: به نظر می رسد که پاتوتایپ­ های eaec  از عوامل فعال در بیماری اسهال هستند که معمولا به علت ضعف تشخیصی در روش­های کشت نادیده گرفته می­شوند. با توجه به اهمیت این بیماری به­ خصوص در کودکان و بیماران دچار نقص ایمنی، استفاده از روش­هایی مثل pcr جهت تشخیص و درمان به موقع موارد حاد و تهدید­کننده ی حیات می­تواند بسیار مفید باشد.